In vele Vlaamse gemeenten is de werking voor mensen met een beperking stilgevallen bij gebrek aan enthousiaste vrijwilligers en bestuursleden. Niet zo in de Zuidrand. Daar blijft KVG Moedho (Katholieke Vereniging voor Gehandicapten Mortsel-Edegem-Hove) ijveren voor een goed uitgebouwd aanbod voor andersvaliden. Hun naam verraadt hun motto: MOED HOuden.
Het gaat vele KVG-afdelingen niet voor de wind, maar in de Zuidrand hebben ze oplossingen gevonden. “Samen staan we sterker”, moeten ze bij KVG Moedho gedacht hebben. De afdeling Mortsel nam met veel plezier de leden van Edegem en Hove over. En ook mensen van Berchem werden met open, gastvrije armen ontvangen.
Hun missie is duidelijk. Hulp, ondersteuning en ontspanning aanbieden aan mensen met een beperking, hun familie en vrienden. En daarvoor heb je een gepassioneerd bestuur nodig en veel helpende handen, die ze nu kunnen zoeken in een veel groter gebied. Dat is ook nodig met, jawel, 182 leden. Marie-Claire Dumortier, de voorzitter, en Lieve Ickx kunnen een beroep doen op nog vier andere, gemotiveerde bestuursleden. Daarnaast vinden ze ook toffe vrijwilligers voor de begeleiding.
Ontsnappen aan de eenzaamheid is de grootste behoefte van mensen met een beperking. “Daarom focussen we vooral op sociaal contact via groepsactiviteiten. Een nieuwjaarsreceptie, een mosselfestijn, een bingo namiddag, een paas- en kerstfeest, daguitstappen naar Plankendael, Bellewaerde, Biesbosch, Domein Puyenbroeck, het Zwin, de Familiedag van KVG Nationaal of een kortere, lokale uitstap in de regio. Dat alles vraagt heel wat logistieke voorbereiding. Bussen moeten immers een liftsysteem hebben, locaties en toiletten moeten rolstoeltoegankelijk zijn, het personeel moet open staan voor de doelgroep, …”, aldus Marie-Claire en Lieve.
Advertentie
Veel leden leven van een vervangingsinkomen. Niet zelden gaat een aanzienlijk deel daarvan op aan hulpverlening. Bovendien telt KVG Moedho vooral senioren onder haar leden. De regio grenst immers aan Antwerpen, waar een groter, specifiek aanbod bestaat voor jongere mensen met een beperking.
Het bestuur van KVG Moedho slaagt erin om geniaal om te springen met beperkte budgetten. “Van de jaarlijkse lidgelden komt slechts 15% in de kas van de lokale afdeling terecht. De rest gaat naar de werking die nationaal wordt georganiseerd: hulp bij het vinden van gepast werk en vrijetijdsbesteding, bij het aanvragen van toelagen, gerechtelijke conflicten oplossen, infosessies, … De gemeenten springen bij met subsidies en af en toe krijgt de afdeling eens een gift. Maar het is vooral zelf de handen uit de mouwen steken om financiële middelen binnen te halen.” Daarom staat KVG Moedho op de jaarmarkten met lotjes, een rad van fortuin of een ander spel voor kinderen. De prijzen zijn meestal geschonken door winkeliers die het initiatief genegen zijn.
De uitdagingen zijn groot. Locaties vinden met aangepaste faciliteiten is er één van. De stijgende kosten is een andere. Maar hulp, ondersteuning en animatie zijn vooral mensenwerk. KVG Moedho is constant op zoek naar vrijwilligers. “We kijken daarvoor ook in de richting van onze eigen leden, want ook mensen met een beperking hebben dikwijls talenten die zinvol kunnen worden ingezet. Bovendien doet het die mensen groeien, geeft het een invulling aan hun leven en een gevoel van eigenwaarde. Daarom zijn we heel blij als leden zichzelf aanbieden om wat administratie te doen, informatie te delen met de leden, de zang te verzorgen op een feestje, eens een verhaal te vertellen, …, kortom, mee te helpen.”
Voor de bestuursleden en vrijwilligers telt uiteindelijk maar één ding: mensen gelukkig maken die, ongevraagd, een extra rugzakje te dragen hebben. “De waardering van deze mensen is voor hen voldoende als beloning. Het doet ons plezier als leden hen oprecht bedanken voor wat ze doen.” Wie dacht dat dit soort engelen niet meer bestond, kan eens gaan kijken bij KVG Moedho.
‘Stoemelings’
Marie-Claire en Lieve zijn ‘stoemelings’ in dit verhaal gerold. De echtgenoot van Marie-Claire reed af en toe voor de mindermobielencentrale en op een dag spoorde hij zijn vrouw aan om eens mee te gaan naar een feestje van de KVG. Kort daarop vroeg men haar om een keertje iemand te vervangen als vertegenwoordiger van KVG in de Gezinsraad. Nadien zat ze in het bestuur en in geen tijd was ze voorzitter. Zelf zegt Marie-Claire dat ze vooraf geen enkele band had met andersvaliden. Lieve werd door Marie-Claire mee in het bad getrokken, omdat ze voor deze intergemeentelijke organisatie iemand zocht uit Mortsel. Lieve kon daar dan de nodige contacten leggen.
Tekst: Bart Callaert
Advertentie
