Met ‘Joséphine’ won de Mortselse Anne-Laure van Neer de Hercule Poirotprijs 2022. Dit jaar won Anne-Laure Met haar boek rond euthanasie wint ze de 25ste editie van deze prestigieuze, jaarlijkse prijs van Knack voor de beste Vlaamse misdaadroman. Ze werd in het prille begin bij het schrijven van de fantastische verhalen die ze in haar hoofd heeft op weg geholpen door Rudy Soetewey uit Edegem. Hij won de Hercule Poirotprijs in 2011 met ‘Getuigen’. Sinds enkele jaren vinden ze een klankbord in elkaar.
De paden van Anne-Laure en Rudy kruisen elkaar voor het eerst in 2013. “Ik was mijn schrijven aan het oefenen”, vertelt Anne-Laure van Neer. “Daarbij was ik op zoek naar workshops om wat bij te leren. Zo kwam ik bij die van Rudy terecht. Met zijn ervaring als leerkracht was het fantastisch om les te hebben van hem, zowel gestructureerd als tof om te volgen.”
Anne-Laure zat toen al een tijdje met een idee voor een boek, maar wist niet goed hoe eraan te beginnen. De workshop van Rudy zette haar op het juiste spoor: “Voor mij voelde het alsof ik naar Bulgarije wou gaan, maar niet wist hoe er te geraken. De workshop van Rudy was als het krijgen van een landkaart die je perfect op weg helpt.”
Zo onzelfzuchtig als hij is, gaat Rudy daar meteen een beetje tegenin: “Het is niet omdat je de kaart hebt, dat je sowieso op de eindbestemming geraakt. Je moet nog steeds iemand achter het stuur hebben die met de auto kan rijden.” Het typeert de trots die Rudy uitstraalt wanneer het over Anne-Laure en haar werk gaat. “Ze was iemand met een geweldig idee, maar niet wist hoe het uit te werken.”
Dat is net waar het bij de workshop van Rudy om draait, hoe je van een idee voor een verhaal overgaat tot de uitwerking ervan. “Ik geef je daar een soort zicht op hoe je dat aanpakt. Want het blijft me fascineren hoeveel mensen een boek vastnemen en dan zeggen dat ze zelf ook ooit eens een boek willen schrijven.” Met zijn workshops geeft hij die mensen een duwtje in de rug.
Debuut krijgt duwtje in de rug
“Twee jaar later stuurde ik mijn eerste manuscript naar verschillende uitgeverijen, maar het werd telkens afgeketst of ik kreeg geen antwoord”, beschrijft Anne-Laure die moeizame start. “Ik begon aan mezelf te twijfelen, want ik wist niet wat ik fout had gedaan. Dus contacteerde ik Rudy met de vraag of ik een stukje van het manuscript mocht opsturen, wat ik ook deed.” “Correctie,” zegt Rudy lachend, “je stuurde het hele manuscript op.”
Na een week kreeg Anne-Laure te horen van Rudy dat wat ze had opgestuurd gewoonweg ‘Wauw’ was. “Ik had drie à vier hoofdstukken gelezen en de insteek was fantastisch. Ik stelde Anne-Laure voor om mijn uitgever, die het manuscript ook al ontvangen had, te contacteren. Ik maakte hem duidelijk dat ze dringend het werk van Anne-Laure moesten vastpakken, of het ging weg zijn voor ze het goed en wel beseften. De rest is geschiedenis.”
“Bij mijn tweede boek ‘Maurice’ deed ik opnieuw een beroep op Rudy als klankbord”, vangt Anne-Laure de anekdote aan, die ze volgens Rudy graag vertelt. “Maar toen we iets gingen drinken om het te bespreken, zei Rudy na een paar pintjes dat hij de manier niet kon vinden om het te zeggen. Ik moest namelijk opnieuw beginnen en het verhaal vanuit een ander personage schrijven.” “Het idee van een seriemoordenaar die beslist om op pensioen te gaan, was te briljant om niet verder uit te diepen”, aldus Rudy. “Het was even schrikken, maar hij had gelijk”, sluit Anne-Laure aan.
Advertentie
“Soms zit je als auteur gewoon vast”, weet Rudy, “en een buitenstaander kan er dan op een andere manier naar kijken. Die hoeft niet per se mee te schrijven, maar wel mee na te denken.” Die match als klankbord hebben Anne-Laure en Rudy bij elkaar gevonden. Het feit dat ze in Mortsel en Edegem wonen, maakt het bovendien praktisch ook makkelijk om af en toe eens af te spreken. “Het moet vooral eerlijk zijn”, volgens Anne-Lore. “Dat is moeilijk met familie en vrienden, die willen meestal je gevoelens niet kwetsen. Je moet iemand vinden die oprecht is en zijn kritiek niet inpakt.”
Hercule Poirotprijs
Ook voor ‘Joséphine’ deed Anne-Laure een beroep op klankbord Rudy. “Ook hier moest aan de eerste versie nog wel wat gesleuteld worden”, zegt Anne-Laure. “Ik vind van niet. Aan het eerste stukje wel, de eerste scene, daar was werk aan”, aldus Rudy.
Ook voor dit verhaal haalde Anne-Laure haar inspiratie uit de krant. “Het gaat om een artikel van twee oudjes die verhuisd waren naar het rusthuis en daar niet gelukkig waren. In het weekend gingen ze terug naar hun appartement en daar zijn ze samen van het dak gesprongen, hand in hand. en in de weekends terug naar hun app ginen om daar dan een keer samen van het dak zijn gesprongen, hand in hand. Ik dacht zoiets kan toch niet. Ik werk nu in Mortsel bij hulp en thuiszorg en zie wel wat verhalen passeren. En dan is ‘Joséphine’ niet eens zo raar hoor. Het is ook vreemd om te denken dat oudere mensen vaak afgeschreven worden als ‘overbodig’, we steken ze weg en zijn zogezegd niet functioneel meer.”
Rudy had meteen door dat het derde boek van Anne-Laure kans maakte op de Hercule Poirotprijs. “Ik had dat thuis vrij snel gezegd tegen mijn vrouw, maar het niet breed verspreid. Als een jurylid dat hoort, komt dat namelijk niet zo goed over. Ik vond het thema belangrijk en aansluiten op een manier die klopt, leefbaar en grappig is. Die combinatie, dat vindt je niet veel. Je kan er niet onderuit dat het een spannend boek is, maar evengoed kan je het lezen als humoristisch boek. Ik ben bij een bepaalde scene hardop beginnen lachen. En dat is iets wat niet vaak gebeurt met een thriller.”
Voor Anne-Laure kwam de prijs toch eerder als een verrassing. “Ik dacht eerst dat ze me niet serieus zouden nemen, en dat ik dus nooit ging winnen. De erkenning is echter wel supertof. Je weet ook wel dat je waard bent wat je volgende boek is, dus het volgende boek is terug evenveel moeite doen als het vorige.”
“Bij je eerste boek zegt iedereen ‘wauw je hebt een boek geschreven’, niet dat boek maar een boek. Vanaf het tweede boek vergelijkt iedereen welke het betere is”, vult Rudy vanuit zijn eigen ervaring aan. “Maar jij hebt nu wel een fanbase bij elkaar geschreven ondertussen. Mensen die haar stijl en maffe insteek in bepaalde situaties graag lezen. Voor die mensen is die prijs een bevestiging, voor anderen is het een aansteek om het een kans te geven.”
Op de volgende boeken van zowel Anne-Laure als Rudy moeten we echter nog even wachten. Rudy neemt in 2024 een sabbatjaar en Anne-Laure is nog wel even bezig aan haar volgende boek.
Advertentie
