Melanie Mertens Polak gaat dromen achterna in Fuerteventura

25 jaar is ze en al zolang ze het zich kan herinneren is Melanie Mertens Polak uit Hove bezig met muziek. Voornamelijk met zingen, maar ook met alles wat erbij hoort zoals zichzelf begeleiden op gitaar, piano, musicals … Een tijdje geleden besloot ze om te vertrekken richting Fuerteventura, één van de Canarische Eilanden dat tot Spanje behoort. Ze wil er zowel zichzelf als haar carrière ten volste ontplooien!

Van jongs af aan trok Melanie geregeld op vakantie naar Fuerteventura. “Overal zie je er livemuzikanten, op straat of op dakterrassen”, vertelt ze. “Die komen van over de hele wereld, dus ik voelde me hier snel geaccepteerd als niet Spaans sprekende Belgische.” Sinds april woont ze er in het dorpje Corralejo, het creatieve hart van het eiland.

Droomeiland

Op het idyllische Fuerteventura was het Melanies doel om elke avond live covers en eigen muziek te brengen. “Dat was vanaf de eerste week eigenlijk al gelukt”, geeft ze aan. “Het hielp natuurlijk wel dat ik hier connecties had en de juiste bars kende.” Ze speelde eerst op enkele vaste locaties, maar de interesse is groot waardoor er steeds meer plekken bij komen en haar planning continu verandert.

“Zo leer ik ook steeds nieuwe mensen kennen, zoals Harry Kirzy, een Britse singer-songwriter.” Melanie was meteen fan van zijn stemgeluid en na enkele optredens brachten ze samen het nummer ‘Nothing Left To Say’ uit. “Dit eiland loopt vol met mensen die op allerlei vlakken creatief bezig zijn. Iedereen is heel open minded, anders dan op de andere Canarische Eilanden. Je kan hier zijn wie je wil zijn, zonder na te moeten denken over hoe je jezelf profileert, zonder schaamte. Dat is heel inspirerend!”

Voor Melanie is het een droom om in Fuerteventura full-time bezig te kunnen zijn met haar hobby’s. Want naast muziek heeft ze ook een passie voor het naaien van Barbiekleedjes. “Twee keer per week staat hier een marktje met allerlei handgemaakte spullen. Hoe niche die kleedjes ook zijn, ik kan ze hier kwijt.” Bovenop die droom krijgt ze het mooie weer als bonus. “Wat dat betreft, voel ik me soms een plant die heel veel fotosynthese nodig heeft”, lacht ze.

België loslaten

Op een half jaar tijd is Melanie twee keer terug naar België afgereisd, telkens voor een week of twee. “Het eerste wat ik doe als ik hier aankom, is naar mijn oma bellen en een koffie gaan drinken in koffiebar Caffénation in Antwerpen. De koffie in Fuerteventura vind ik niet te drinken”, vertelt ze. Wanneer ze in België is vind je haar daar dan ook zeker vier dagen per week terug. “Ik zit er een hele dag te schilderen en koffie te drinken, het is echt een verslaving.”

Haar oma heeft een heel belangrijke plaats in haar leven: “Voor haar ben ik altijd een beetje een vijfde dochter geweest, onze band is heel sterk.” Maar ook het achterlaten van de rest van haar familie, haar lief, kat … knaagt soms een beetje. “Mijn oma noemt dat ‘aarding’. Je verliest het elke keer een beetje als je een verre reis maakt. Eerst was ik daar sceptisch over, maar ik moet nu wel toegeven dat ze gelijk heeft. Door bepaalde mijlpalen van belangrijke mensen in je leven te missen, kan die band op korte termijn enorm veranderen.”

Het plezier van thuiskomen

Tijdens haar laatste verblijf terug in België trad Melanie enkele keren op in haar thuisomgeving. “Dat is altijd een speciaal gevoel”, geeft ze aan. “Je ziet heel veel mensen terug die acht jaar geleden ook al kwamen kijken.” Ze krijgt dan ook vaak de positieve reactie dat ze enorm gegroeid is vergeleken met toen. “Ik speel nu elke dag, dus ergens is dat wel logisch, maar zelf voel ik dat niet zo hard aan. Ik heb eerder het gevoel als persoon te zijn gegroeid, waardoor ik veel meer inspiratie heb voor mijn muziek.”

Of Melanie het ziet zitten om voor altijd in Fuerteventura te blijven? Waarschijnlijk niet. “Het heeft een tijdje in me gespeeld, maar ik wil mijn relatie en band met familie en vrienden niet kwijt. Ik heb nu al een mooie, grote sprong gemaakt, maar de échte jump wil ik niet wagen om bij hen te kunnen zijn.” Zeker tot nieuwjaar blijft ze nog wel op haar droomeiland en ze bekijkt ook de mogelijkheden om er jaarlijks naartoe te kunnen gaan. Liefst tijdens de wintermaanden om het grijze weer in België te ontlopen natuurlijk. En ondertussen blijft ze genieten van dit onvergetelijke en leerrijke avontuur!