Sint-Jozef Instituut Kontich al ruim 20 jaar op bouwkamp

Een team jonge leerkrachten zet vandaag de schouders onder de jaarlijkse bouwkampen van het SJI Kontich. Sommige van hen waren nauwelijks geboren toen de school met dit initiatief startte, maar ze zetten dit vol enthousiasme verder. Aansteker sprak met twee van hen, Elisabeth Peeters en Orest Pszeniczko.

Alles begon toen de school in de jaren 90 enkele eigen klassen renoveerde en, bij wijze van proefproject, de leerlingen liet helpen. De leerkrachten-pioniers ontdekten dat  voldoende vrijwilligers opdaagden om een samenwerking met de Bouworde te verantwoorden.

“De samenwerking met de Bouworde loopt hier nu al ruim 20 jaar,” vertelt Elisabeth, “en elk jaar gaan we, ergens in de wereld, bouwen en opknappen.”  Zo trokken groepjes leerlingen de voorbije paasvakanties naar Polen, Bulgarije, Albanië, Marokko, …

“We willen het voor alle leerlingen van het 5^de jaar financieel mogelijk maken om deel te nemen,” gaat Elisabeth verder. De leerlingen betalen de reis volgens ieders draagkracht. De rest past de kas van de bouwkampen bij. Maar ook die kas wordt gespijsd door de inzet van de deelnemers. Daarvoor organiseren ze spaghetti avonden, verkopen ze taarten of helpen ze op de ouderavonden.

“Een bijdrage tot het welzijn van mensen elders in de wereld”

“Alle leerlingen die wensen mee te gaan, schrijven een motivatiebrief. Ze kijken vooral uit naar het teamgevoel, maar ook naar het leveren van een bijdrage tot het welzijn van mensen, elders in de wereld,” weet Orest. “Het engagement dat we vragen, is dan ook niet gering,” vult Elisabeth aan, “Er moet echt wel gewerkt worden, weliswaar in een toffe sfeer.”

Toch vindt de school elk jaar gemotiveerde leerlingen om de handen uit de mouwen te steken. En ook leerkrachten van het SJI offeren een schoolvakantie op aan dit nobele doel. “Ik nam deel als leerling en sinds ik hier lesgeef, ben ik al 4 keer als leerkracht meegegaan,” zegt Orest, “Wij besturen in duo de negenpersoonsbusjes waarmee we naar de bestemming rijden en coördineren ter plaatse.”

“Sommige ervaringen komen wel binnen”

“Sommige ervaringen komen wel binnen bij de jongeren”, vindt Elisabeth, “Als je in regio’s vertoeft waar een douche zeldzaam is, waar één wastafel is voor 20 mensen en een Frans toilet de standaard, voelen ze meteen in welke luxe wij leven. Ook gevolgen van overstromingen of aardverschuivingen grijpen bij de keel.” “Velen moeten ook wennen aan het lokale voedsel,” voegt Orest toe, “want dat is dikwijls veel eenzijdiger dan wat wij gewend zijn. En als we in Polen het kamp van Auschwitz bezoeken, is het op de terugweg heel stil in het busje.”

Tot slot geven Elisabeth en Orest nog een boodschap mee aan toekomstige deelnemers aan de bouwkampen: “Stel je open voor alle indrukken die op je afkomen en, ook al voel je terecht dat je een mooie bijdrage levert, blijf in het besef dat je te gast bent bij mensen die jou, heel gastvrij, onderdak en voeding verschaffen. Dan is een bouwkamp een geweldige ervaring.”