Sven Van der Linden is net afgestudeerd in de richting economie-wiskunde op het Sint-Ritacollege in Kontich. Zijn plannen voor volgend schooljaar? Het zesde jaar opnieuw afleggen … in het noorden van Texas in Amerika. “Ik hoop dat ik de typisch Amerikaanse cultuur kan ervaren.”
In augustus stapt Sven op het vliegtuig naar Amerika om pas tien maanden later weer naar België terug te keren. Hij verblijft er bij een gastgezin en zal studeren aan een lokale high school. “Ik ga naar Booker, een klein dorpje in het noorden van Texas”, legt hij uit. “Er wonen daar nog geen 2.000 mensen, zo veel leerlingen zitten er nu op mijn school. Dat zal zeker even wennen zijn, maar het lijkt me uniek om in the middle of nowhere een andere cultuur te beleven. Geen New York, maar wel een typisch Amerikaans stadje zoals op tv.”
Geen last van keuzestress
Ondanks een ellenlange lijst met mogelijkheden was Amerika voor Sven een logische keuze. “Ik ben niet zo goed in talen. Enkel mijn Engels is goed, dus er bleven maar drie opties over: Engeland, Australië en Amerika. Engeland vond ik te dichtbij en leek me niet zo speciaal, in Australië klopte het schooljaar niet met dat van ons. Daar hebben ze hun zomervakantie als het bij ons winter is, een schooljaar daar volgen betekende dus dat ik er hier twee voor zou moeten opgeven. Daarom koos ik voor Amerika.”
Een land dat hem niet helemaal onbekend is. Sven ging er al een paar keer met zijn gezin op vakantie. Vooral over de Amerikaanse keuken maakt hij zich geen zorgen. “Die is niet zo heel verfijnd. De focus ligt er eerder op veel vlees en minder groenten. Een hamburger, ribbekes of een goeie steak gaan er bij mij ook zeker in. Dat komt daar wel goed”, lacht hij.
Advertentie
Voorbereiden en afscheid nemen
Wat wel moeilijker zal zijn, zijn de dingen die Sven tien maanden lang moet missen. “Ik laat uiteindelijk veel achter: vrienden, familie en mijn lief. Contact houden kunnen ze je natuurlijk niet verbieden, maar het WEP drong er wel op aan niet voortdurend met het thuisfront bezig te zijn. Anders heeft de uitwisseling weinig zin. Een tussentijds bezoekje zit er dus niet in. En alcohol mag ik er ook niet drinken, natuurlijk. Ook dat zal een klein gemis zijn.”
Maar hoe bereid je je voor op een tripje van tien maanden? Het WEP biedt volgens Sven enorm veel ondersteuning aan. “Voor je traject start, heb je een online gesprek, nadien vul je een hoop vragenlijsten in om op te starten en schrijf je ook een brief aan je toekomstige gastgezin”, legt hij uit. “In de paasvakantie kwam er voor alle deelnemers een online platform waarop allerlei informatie en filmpjes stonden rond de uitwisseling. We konden ook onze vragen kwijt aan oud-deelnemers via Zoom calls. En er werd een bijeenkomst georganiseerd waarop alle deelnemers in de buurt elkaar konden ontmoeten.”
“Ik hoop dat ik het avontuur van mijn leven tegemoet ga!”
Op persoonlijk vlak wil hij er natuurlijk voor zorgen dat hij zijn vrienden nog zoveel mogelijk ziet zo lang het nog kan. “Ik vroeg mijn ouders om niet te veel weg te gaan met het gezin, zodat ik nog met al mijn vrienden kan afspreken. We gingen normaal ook samen op vakantie, maar die was net geboekt toen ik hoorde dat mijn schooljaar op 15 augustus al begon. Nu kan ik helaas niet mee, maar op zoiets kan je je onmogelijk voorbereiden. ‘Gelukkig’ ging het maar om een huisje in Nederland”, lacht hij.
Klaar voor het avontuur
Sven hoopt vooral dat hij tijdens zijn uitwisseling veel ervaring kan opdoen. “Ik zal niet samen starten met mijn vrienden aan de universiteit, maar ik krijg daar wel een heel ander avontuur voor in de plaats. Alleen aankomen op een plaats waar ik niemand ken, mijn eigen weg zoeken en volledig afhankelijk van mezelf zijn. Ik vermoed dat ik heel snel zelfstandig zal worden en dat mijn Engels een boost krijgt. Maar ik wil ook de andere cultuur opsnuiven, vooral binnen een Amerikaans gezin, leven volgens andere regels en gewoonten. Dit wordt een uniek hoofdstuk in mijn verhaal.”
Het is allemaal heel spannend, maar Sven heeft er vooral ook veel zin in. “Natuurlijk ben ik zenuwachtig, maar ik ben ook heel nieuwsgierig naar wat me daar allemaal te wachten staat. Ik stap er met open blik in en zie wel wat er op me afkomt. Alles hier achterlaten zal zwaar zijn, maar dat hoort erbij. En ik kom terug, hè. Ik ben maar tien maanden weg. Ik hoop in ieder geval dat ik het avontuur van mijn leven tegemoet ga”, sluit hij af.
Advertentie
